«Chega a poética de Elisabeth Oliveira enfundada de palabras contra o silencio asoballante. Aquelas desprovistas de nomes atoparán nestas ninguén un acubillo, unha trincheira desde a que calcular onde poñer as bombas. Reduto para a vinganza, aquí ecoan séculos de violencia, memoria dunha identidade fragmentada e dócil, portadora dunha carga demasiado invisible para testemuñar o avance.
A medio camiño entre o pasado e a eternidade, asistimos a un devir muller que se esfarela mentres se constrúe, consciente de que o camiño é vasto, duro, tendente ao infinito. Démoslle paso a esta voz que abre sucos de auga no deserto e é capaz de adobar con vinagre a liberdade». (Silvia Penas, na sinopse do libro)
Aquelas, estas, «as ninguén», que calaron, anularon, queimaron, aínda somos nós. Nós, mulleres, nada máis, nada menos, aínda na loita por re-coñecernos iguais.
«Nós!
Que tivemos de inventarnos.» E. Oliveira
SOBRE A AUTORA
Elisabeth Oliveira (Roubaix, Francia, 1971).
De nai e pai portugueses, chegou a Galicia en 1995 para namorar desta terra e non querer marchar nunca. Licenciada polas Universidades de Lille III (Letras Modernas) e a USC (Filoloxía Francesa), actualmente exerce como tradutora e profesora nun IES de Pontevedra.
En 2016 publicou o seu primeiro poemario, Poesis, un libro-CD en catro idiomas (galego, portugués, castelán, francés) con cancións tamén nesas linguas. En 2019 viu a luz o poemario Náufragas no mar e na terra (Urutau), dedicado ás mulleres.
Participou en varias antoloxías, a última delas Libres e Vivas (Galaxia, 2021) xunto a outras nove autoras galegas, así como en numerosos festivais (Kerouac, Poesía Salvaxe, Entreverbas…), recitais e intervencións (Océano mar, no Museo de Pontevedra; Verbas de muller, no Teatro Municipal; Verbas pola Paz, na Deputación de Pontevedra, etc.).
Foi finalista do premio Jovellanos ao mellor poema do mundo en 2017.
Transita na poesía e na prosa ao son das catro linguas que fala, con predominio da lingua galega.
Valoraciones
No hay valoraciones aún.